H δυστυχία των εραστών

«Πέρα από τον εαυτό σας δεν μπορεί να σας δει κανένας άλλος, επειδή οι άλλοι μπορούν να δουν μόνο την περιφέρειά σας, όχι εσάς. Μπορούν να δουν το σώμα σας: μπορούν να δουν τα μάτια σας, το πρόσωπό σας, αλλά όχι εσάς. Εσείς είστε κρυμμένος βαθιά μέσα. Όλα αυτά είναι κουρτίνες. Είναι όλα σαν σύννεφα. Το φως σας, η φλόγα της ζωής σας, είναι κρυμμένη βαθιά πίσω. Κανείς δεν μπορεί να διεισδύσει μέσα της, είστε αδιαπέραστος.

Εκτος από εσάς, κανείς δεν μπορεί να σας δει. Εκτός από εσάς, κανείς δεν μπορεί να σας αγγίξει. Εκτός από εσάς, κανείς δεν μπορεί να νιώσει ποιος είστε.

Οι άνθρωποι μπορούν να γυρίζουν γύρω σας, μονάχα στην περιφέρεια, κανείς δεν μπορεί να φτάσει στο κέντρο. Ούτε εσείς μπορείτε να φτάσετε στο κέντρο κάποιου άλλου. Ο πυρήνας που βρίσκεται βαθιά μέσα είναι απολύτως προσωπικός. Ούτε καν οι εραστές δεν μπορούν να διεισδύσουν μέσα του. Βαθιά μέσα στον έρωτα, εξακολουθείτε να μη μπορείτε να διεισδύσετε μέσα του.

Αυτή είναι η δυστυχία των εραστών, θα ήθελαν να διεισδύσουν ο ένας στον άλλο, θα ήθελαν να φτάσουν όσο το δυνατόν πιο μακριά, θα ήθελα να συναντηθούν και να ανακατευτούν και να γίνουν ένα, και όλες οι προσπάθειες αποτυγχάνουν. Ό,τι κι αν κάνουν, ανακαλύπτουν ότι δεν πετυχαίνει. Κάπου παραμένουν δύο. Κάπου παραμένει ο διαχωρισμός. Μπορούν να ξεχάσουν ότι είναι χωρισμένοι, αλλά δεν μπορούν να γίνουν ένα.

Αυτή είναι η δυστυχία της αγάπης, ο πόνος, η οδύνη, επειδή η αγάπη θα ήθελε να γίνει ένα, η αγάπη θα ήθελε να χάσει όλο της το διαχωρισμό, όλα της τα όρια. Αλλά ξανά και ξανά, το άτομο φτάνει στο όριο, στον περιορισμό.

Αυτό λοιπόν είναι το πρώτο βασικό γεγονός που πρέπει να καταλάβετε: ότι εκτός από εσάς, κανείς δεν μπορεί να διεισδύσει στην ιδιωτικότητά σας. Αυτή είναι η διαφορά ανάμεσα σε μια πέτρα και σε εσάς. Μπορεί κανείς να διεισδύσει ως το κέντρο της πέτρας, δεν έχει ιδιωτικότητα. Αυτή είναι η διαφορά ανάμεσα στην ύλη και τη συναίσθηση.

Η ύλη δεν έχει ιδιωτικότητα, η συναίσθηση έχει ιδιωτικότητα. Η ύλη μπορεί να γίνει κατανοητή απ’έξω επειδή η ύλη δεν έχει εσωτερικό. Δεν υπάρχει εσωτερικό στην ύλη, όλα είναι εξωτερικά. Και στη συναίσθηση, συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο: όλα είναι εσωτερικά και τίποτε δεν είναι εξωτερικό.

Η συναίσθηση είναι μια άπειρη εσωτερικότητα.

Η συναίσθηση είναι βάθος, η ύλη είναι επιφάνεια.

Οsho