Σελίδες

Παρασκευή 23 Μαΐου 2014

Ο φόβος της κενότητας





«Θα πρέπει λοιπόν να καταλάβεις τη δική μου αντίληψη για τη φώτιση. Είναι απλώς το να είσαι συνηθισμένος, υγιής, συνειδητός, ολόκληρος.

Κάθε νους αναζητά το ασυνήθιστο.


Αυτό ακριβώς είναι το εγώ: Πάντοτε προσπαθεί να είναι κάτι ιδιαίτερο, πάντοτε φοβάται να είναι ένα τίποτα, πάντοτε φοβάται την κενότητα, πάντοτε προσπαθεί να γεμίσει το εσωτερικό κενό με τα πάντα και με οτιδήποτε. Κάθε ανθρώπινο ον αναζητά το ασυνήθιστο κι αυτό προκαλεί δυστυχία. Αυτό δεν είναι εφικτό.


Η ίδια σου η φύση είναι το τίποτα. Το ίδιο το υλικό από το οποίο είσαι φτιαγμένος είναι το μη είναι. Όσο κι αν προσπαθείς, δεν θα πετύχεις ποτέ. Ακόμη και οι Αλέξανδροι αποτυγχάνουν. Δεν μπορείς να είσαι ένας κάποιος, επειδή αυτό δεν είναι εφικτό από την ίδια τη φύση των πραγμάτων. Μπορείς να είσαι μόνο ένας κανένας. 


Δεν υπάρχει όμως τίποτα λανθασμένο στο να είσαι ένας κανένας. Για την ακρίβεια, τη στιγμή που αποδέχεσαι ότι είσαι ένας κανένας, αμέσως αρχίζει να ρέει από σένα η ευδαιμονία, προς όλες τις κατευθύνσεις, επειδή η δυστυχία εξαφανίζεται. 


Η δυστυχία είναι η σκιά του εγώ, η σκιά του φιλόδοξου νου.


Δυστυχία σημαίνει ότι κάνεις κάτι που είναι ανέφικτο και επειδή αποτυγχάνεις, είσαι δυστυχισμένος. Κάνεις κάτι αφύσικο, προσπαθείς να το κάνεις και αποτυγχάνεις, οπότε αισθάνεσαι απογοητευμένος, δυστυχισμένος. 


Η κόλαση δεν είναι παρά το τελικό αποτέλεσμα μιας ανέφικτης και αφύσικης προσπάθειας. Ο παράδεισος δεν είναι τίποτε άλλο από το να είσαι φυσικός. 


Είσαι ένας κανένας. Γεννήθηκες ένας κανένας – χωρίς όνομα, χωρίς μορφή – και θα πεθάνεις ένας κανένας. Το όνομα και η μορφή βρίσκονται μόνο στην επιφάνεια. Στο βάθος, είσαι απλώς ένα απέραντο κενό. Κι αυτό είναι όμορφο, επειδή αν είσαι ένας κάποιος, θα είσαι περιορισμένος. Είναι καλό που ο Θεός δεν σου επιτρέπει να είσαι ένας κάποιος. Αν είσαι κάποιος, θα είσαι πεπερασμένος, περιορισμένος, φυλακισμένος. Όχι, ο Θεός δεν σου το επιτρέπει αυτό. Σου δίνει την ελευθερία να είσαι ένας κανένας – ατελείωτος, απεριόριστος. Εσύ όμως δεν είσαι έτοιμος. 


Για μένα η φώτιση είναι αυτό ακριβώς το φαινόμενο: Το να αναγνωρίζει κανείς, το να κατανοεί, το να αποδέχεται το γεγονός ότι είναι ένας κανένας. Ξαφνικά σταματάς να προσπαθείς το ανέφικτο. Ξαφνικά σταματάς να τραβάς τον εαυτό σου από τα κορδόνια των παπουτσιών σου. Καταλαβαίνεις τον παραλογισμό του πράγματος και σταματάς. Και τότε απλώνεται ένα γέλιο σε ολόκληρο το είναι σου. Ξαφνικά είσαι ήρεμος και συγκροτημένος. Η ίδια η προσπάθεια να θέλεις να είσαι ένας κάποιος δημιουργεί τον μπελά.

(…)


Φωτισμένος είναι ο άνθρωπος που έχει πλήρη επίγνωση της εσωτερικής του κενότητας και που δεν την πολεμά. Αντίθετα, την απολαμβάνει, είναι γεμάτος ευδαιμονία. Μέσα από την απόλαυση της κενότητάς του, γίνεται διαθέσιμος στους άλλους. Οι άλλοι μπορούν να απολαύσουν, οι άλλοι μπορούν να έρθουν και να συμμετέχουν στο μυστήριό του. Οι πόρτες του είναι ανοιχτές, προσκαλεί φίλους, εραστές και είναι έτοιμος να μοιραστεί, είναι έτοιμος να δώσει. Όταν δίνεις από την ίδια σου την κενότητα, δεν φοβάσαι ποτέ να δώσεις, επειδή δεν μπορείς να εξαντλήσεις την κενότητα. Δίνεις συνεχώς και δίνεις και δίνεις και αυτή βρίσκεται πάντοτε εκεί. Δεν μπορείς να την εξαντλήσεις. Μόνο τα πεπερασμένα πράγματα μπορούν να εξαντληθούν και γι αυτό προκαλούν τσιγκουνιά. Φοβάσαι να δώσεις.»

Osho 








6 σχόλια:

  1. Ακριβώς αυτό!
    Συνειδητοποίησα στη ζωή μου ότι ΑΥΤΟ χρειάζεται εκπαίδευση. Γιατί;
    Μα γιατί έχουμε εκπαιδευτεί να είμαστε κάποιοι. Και πρέπει να απαλλαγείς από αυτή την εκπαίδευση συνειδητά...δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Για τον καθένα μας είναι προσωπικός ο δρόμος της αντιστροφής. Όμως, η αλαζονεία εμποδίζει πολλούς από το να αναζητήσουν αποπρογραμματιστές. :)
    Τέλειο άρθρο! Σ' ευχαριστώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πιστεύω Χριστιάνα ότι ο αποπρογραμματισμός είναι προσωπική υπόθεση του καθενός. Δεν χρειάζεται λοιπόν να αναζητήσουμε αποπρογραμματιστές αλλά να γίνουμε συνειδητοί άνθρωποι. Σίγουρα η αλαζονεία είναι εμπόδιο, όπως εμποδιο μπορεί να είναι και ο φόβος, η ανασφάλεια, η συνήθεια... Συμφωνώ μαζί σου, πρόκειται για ένα απόσπασμα με πολύ ουσία. Είναι απο τον Osho.
    Και εγώ σε ευχαριστώ για το σχόλιο και για την επικοινωνία :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν είχα καταλάβει ότι είναι του Όσσο...
      Και δεν πειράζει που διαφωνούμε, αυτή άλλωστε είναι και η ομορφιά και πρέπει να την ενισχύουμε: τη διαφορετικότητα.
      Το "να είσαι συνειδητός" για μένα δεν μπορεί να γίνει αυτόματα ή μόνο με τη θέληση. Χρειάζεται ο τρόπος... απλά βρίσκουμε τον δικό μας.

      Διαγραφή
  3. Ναι είναι του Osho. Φυσικά δεν πειράζει να υπάρχουν διαφωνίες. Αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση, μετά το δεύτερο σχόλιό σου, καταλαβαίνω πως μάλλον δεν λέμε κάτι διαφορετικό. Όταν έγραψες "η αλαζονεία εμποδίζει πολλούς από το να αναζητήσουν αποπρογραμματιστές" νόμιζα ότι εννοούσες το να βρουν κάποιους ανθρώπους που θα τους βοηθήσουν να κάνουν τον αποπρογραμματισμό. Γι αυτό απάντησα πως αυτό είναι μια προσωπική υπόθεση. :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό ακριβώς εννοούσα! :)
      Ο σωστός δάσκαλος δεν προγραμματίζει τους μαθητές του. Δεν τους δίνει τις δικές του απόψεις, οδό και εικόνες για να ακολουθήσουν. Τότε, είναι ο ίδιος παγιδευμένος στο δικό του εγώ. Τους εμπνέει να συνθέσουν και να εμπιστευτούν τον εαυτό τους, τους οδηγεί μακριά από τον ίδιο.
      Αλλά, αυτό είναι μια ολόκληρη, άλλη ιστορία... :)

      Διαγραφή
  4. Ναι όντως το θέμα των δασκάλων και των Δασκάλων, είναι μια... άλλη ιστορία. Πολύ μεγάλη συζήτηση. Αν και εμπνέομαι απο τα λόγια και τη ζωή αρκετών εξελιγμένων ψυχών, αυτούς που ονομάζουμε Δασκάλους, θεωρώ ότι ο κύριος Δάσκαλος είναι ο εσωτερικός. Δεν ψάχνω κάποιο φυσικό πρόσωπο να με καθοδηγήσει, αυτό εννοώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή